Op weg naar le Sud vertraagt de snelheid van de Autoroute al snel wanneer je afslaat naar het lieflijke Fuissé, aan de zuidkant van de Bourgogne. Omringd door glooiende druivenranken zetelt hier Bergerie de Fuissé van Monique en Theo Heuft. Vroeger bekend als uitbaters van de roemruchte nachtclub YabYum in Amsterdam. Maar die tijd ligt ver achter hen. Na jarenlang in Zuid-Frankrijk te hebben gewoond, is Fuissé in de Bourgogne nu hun thuisplaats. “Op deze plek ga je terug naar het vroegere Frankrijk”, steekt de gastvrouw van wal.
Oneindige druiventrossen
Het koppel uit Amsterdam ontvangt tussen april en oktober zo’n 2000 vakantiegangers die hun trip naar Zuid-Frankrijk hier starten of eindigen. Drie daarvan zijn mijn vrouw, dochter en ik. Deze voormalige smederij uit de zeventiende eeuw is voor ons het startpunt van ontspanning. Gedachten uitschakelen en de zintuigen op scherp in deze groene oase van rust. Het echtpaar is zo’n 20 jaar geleden verliefd geworden op het dorp, waar de heersende stilte alleen wordt onderbroken door werk aan de wijngaarden of toevallige passanten die poseren tussen de oneindige druiventrossen, welke verzadigd raken door vele zonuren, afgewisseld met korte, verkwikkende regenbuien.
Kopen zonder kijken
Dit is immers de Bourgogne, de plek die het echtpaar inruilde voor hun pied-à-terre aan de Côte. “We woonden jarenlang in Mougins, maar die plaats verloor in onze beleving zijn glans”, vertelt Monique op de pittoreske binnenplaats van de Bergerie. “Het werd voor ons te druk, van alles te veel. Toch wilden we ons geliefde Frankrijk niet verlaten. Daarom kocht ik bij de lokale tijdschriftenhandelaar een immobilier magazine. Ons oog viel gelijk op één foto van deze Bergerie. Twijfelen deden we niet. Het pand werd zonder bezichtiging aangekocht na een financiële check bij onze boekhouder. Er was geen businessplan, maar wel een goed gevoel”, herinnert de goedlachse Monique. “Theo vroeg zich hardop af wat we gedaan hadden. Tot op de dag van vandaag zijn we dolgelukkig met de gevonden rust in dit serene dorp en mogen we vertrouwen op een breed internationaal gezelschap aan gasten.”
YabYum
Dat is niet verwonderlijk. Monique is een telg uit een Zwitserse hotelfamilie en spreekt de taal. Theo vult Monique aan als doorgewinterde gastheer. Iets dat hij decennialang ook deed in een totaal andere setting als le patron van de veelbesproken luxe nachtclub Yab Yum in hartje Amsterdam. “Daar wordt door Nederlanders natuurlijk nog wel eens naar gevraagd, maar Theo is inmiddels wel klaar om alle anekdotes nog een keer uit de doeken te doen. Het is een herinnering, maar alle spannende verhalen zijn inmiddels opgesomd in een boek.” Toch zie ik in onze kamer ‘Beaujolais’ in de vorm van twee kleurrijke badjassen een knipoog naar het roemruchte verleden. Ook zijn er her en der relikwieën uit de smederij. De kamers ademen een authentieke sfeer zonder in te boeten aan de eisen van vandaag de dag.
Eieren rapen
De inmiddels 87-jarige Theo groet ons hartelijk in de kersentuin en slentert naar zijn kippen, waar hij gebiologeerd naar kijkt. “Zullen we straks met de kleine dame eieren rapen voor het ontbijt morgen”, wijst Monique naar mijn dochter Fleur. Ondertussen belt ze voor een reservering naar een restaurant en vertelt over kindvriendelijke uitjes in de buurt. “We willen onze gasten helpen om ook bij onze dorpsgenoten van het lokale leven te genieten. In dat opzicht zijn we hier een klein office du tourisme.” Met de wijnrijke Bourgogne als achtertuin en metropool Lyon op relatief korte (auto)-afstand is Fuissé een rustieke uitvalsbasis voor vertier, ook op culinair vlak. “Er zijn enkele bistro’s in de buurt en op een steenworp afstand vind je sterrenrestaurant L’O des Vignes”, somt Monique op.
Op bezoek bij buurvrouw
Wij hoeven niet ver de deur uit. Op aanbeveling van Monique kloppen we aan bij buurvrouw madame Sophie Cinier. Daar krijgen we een inkijkje in het geduld en ambacht van een kleinschalige wijnmakersfamilie. Het geslurp smaakt naar meer, dus gaat er een doosje mee en route. “Ach, kom hier. Zet maar koel in de garage.”
Dorpscultuur van vroeger
De sfeer en behulpzaamheid voelt warm en welkom. Iets dat Monique ook terugziet bij haar buurtgenoten. “Het vooroordeel over starre Fransen ben ik hier nog niet tegenkomen. Doe een beetje je best om de taal te spreken en er gaat een wereld open. Hier heerst nog de dorpscultuur van vroeger. Elkaar helpen, omzien naar anderen en heb vooral geen haast. Alsof je even terug in de tijd gaat, heerlijk.” Die woorden kan ik alleen maar onderstrepen.
Ideale disgenoot
Als de avond valt, nemen we met andere gasten plaats aan de ronde tafel in de binnenplaats. Op tafel een fles romige Pouilly-Fuissé als ideale disgenoot en afsluiter van de dag. Monique is nog tot laat bezig met linnengoed. Haar werklust is bewonderenswaardig. “Ja, ook morgen moet alles perfect zijn. Nieuwe mensen, nieuwe verhalen. Dat verveelt nooit.”
