Het symbool van Nice: les chaises bleues

Iedere stad heeft zo zijn of haar eigen symbool. De Big Ben in Londen, de Eiffeltoren in Parijs… en Nice heeft les chaises bleues aan de Promenade des Anglais.


De geschiedenis van la chaise bleue

De geschiedenis van deze beroemde stoeltjes is te herleiden naar de naoorlogse periode. Het toerisme aan de Franse Rivièra kende slechte tijden. Charles Tordo, een uitvinder en arbeider in een onderhoudsbedrijf, was door zakenman Ballanger gevraagd om achthonderd stoeltjes te produceren. Tordo werkte wekenlang met de hulp van zijn familie om deze deadline te halen. Na de dood van Ballanger gaf de stad Nice de opdracht voor de te produceren stoeltjes aan een bedrijf dat gevestigd is in de Haute-Loire.

Tijdens de jaren ‘50 waren bestonden de stoeltjes uit wit hout en werden ze verspreid opgesteld langs de lange Promenade des Anglais. Deze werden vooral gebruikt door gezinnen om lekker te ontspannen. De stoeltjes hebben in de loop der jaren veel veranderingen doorgemaakt en een meer verfijnde uitstraling gekregen. Op een gegeven moment werden ze in een azuurblauwe kleur geschilderd, en werd er gekozen voor metaal in plaats van hout.



De blauwe stoeltjes anno nu

La chaise bleue werd lang beschouwd als het symbool van Nice. Omdat de stoeltjes makkelijk gestolen of beschadigd konden worden, besloot het gemeentebestuur om ze te verwijderen en hun productie begin 2000 stop te zetten. Nice verloor hiermee een van haar handelsmerken. Vanwege de populariteit kwamen de stoeltjes een paar jaar later terug, maar ditmaal werden ze beveiligd en in een rij van twintig stoelen naast elkaar geplaatst.
La chaise bleue blijft een van de favoriete plekken van de Niçois om te ontspannen en te genieten van het uitzicht op de Middellandse Zee. “Het voelt altijd als een speciale plek om te zitten”, hoor je veel inwoners, maar ook de toeristen, zeggen. Zomers is het dan ook een uitdaging om een leeg stoeltje te vinden om te genieten van het uitzicht op zee.



Les chaises bleues als inspiratiebron

Veel kunstenaars werden geïnspireerd door de stoeltjes, waaronder kunstenaar Armand, geboren in Nice. Zijn monumentale 3D-sculptuur is gemaakt van honderden blauwe stoelen en heeft als titel “Camin dei Ingles”. Deze decoreert sinds 2004 een van de glazen façades van het Musée d’Art Moderne.
Kunstenaar Sab heeft een reusachtige tweedimensionale stoel gemaakt die in 2014 werd onthuld en nu trots op de Promenade des Anglais in de zon staat te stralen.
Een ander eerbetoon zijn de prachtige kleine (mini) blauwe stoelen die je kunt aanschaffen bij Transparence, een winkel in de oude stad, 2 Rue Jules Gilly.
“Les chaises de la promenade” werd ook de titel van een toneelstuk, dat in 1998 werd gecreëerd door Richard Cairaschi voor het stadstheater van Nice. De hoofdpersoon is een gepensioneerde Niçois die regelmatig over de Promenade des Anglais loopt en op een ochtend een mooie Niçoise ontmoet genaamd Violaine.


Een foto terwijl je op de blauwe stoel zit, is echt een must geworden. De stoeltjes uiten het gevoel van ontspanning en solitaire reflectie. En om het Nice gevoel thuis een beetje vast te kunnen houden, koop het stoeltje als souvenir voor thuis. Dat heb ik ook gedaan en ik denk dan terug aan die heerlijke middagen in het zonnetje of de avonden waarop we genoten van de prachtige zonsondergang.

Deel deze post

Ontdek

Verder lezen

Bédoin, de Vendée du Midi

‘Na de Franse Revolutie in 1789 bleef Bédoin een centrum van conservatief verzet en kreeg het de bijnaam ‘Vendée du Midi’, verwijzend naar de erg bloederige opstanden in de West-Franse

Verder lezen
Ontdek

Onze partners